"ด้วยพุทธาคมของหลวงพ่อหรุ่นผู้สร้างเป็นที่เลื่องลือขจรไกล โดยเฉพาะด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรี"
“เหรียญรูปเหมือนหลวงพ่อหรุ่น” นับเป็นเหรียญคณาจารย์เหรียญหนึ่งที่ได้รับความนิยมเหรียญหนึ่งในวงการนักนิยมสะสมเหรียญคณาจารย์อย่างกว้างขวาง เรียกได้ว่าเป็นเหรียญที่มีราคาเล่นหากันสูงพอควรทีเดียวในบรรดาเหรียญคณาจารย์ด้วยกัน เนื่องด้วยพุทธาคมของหลวงพ่อหรุ่นผู้สร้างเป็นที่เลื่องลือขจรไกล โดยเฉพาะด้านอยู่ยงคงกระพันชาตรี
หลวงพ่อหรุ่น เดิมเป็นชาวตำบลเชียงราก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เกิดเมื่อราวปี พ.ศ.2390 ท่านมี ความสนใจศึกษาทางด้านวิทยาคมและไสยศาสตร์มาตั้งแต่เด็กๆ เมื่อทราบว่าเกจิอาจารย์รูปใดเก่งกล้าสามารถทางด้านอาคมและไสยศาสตร์ ท่านก็จะดั้นด้นเดินทางไปฝากตัวเป็นศิษย์ศึกษาหาความรู้จนเชี่ยวชาญแตกฉานมีวิทยาอาคมเข้มขลังเป็นที่ยำเกรง อีกทั้งท่านเป็นคนจริง จึงมักถูกชาวบ้านทั่วๆ ไปเรียกว่า “นักเลง” ต่อมาชื่อเสียงโด่งดังจึงขนานนามเป็น “เสือหรุ่น”ภายหลังเข้ารับราชการเป็นผู้ใหญ่บ้านและกำนัน โดยลำดับ ด้วยความดีความชอบจึงได้รับพระราชทานยศเป็น “ขุนกาวิจล” ต่อมาท่านละทิ้งทางโลกมุ่งศึกษาทางธรรม โดยอุปสมบทเป็นพระภิกษุที่วัดลำลูกกา แล้วย้ายมาจำพรรษาที่วัดอัมพวัน อ.ดุสิต กรุงเทพฯ เมื่อลูกหลานและผู้เลื่อมใสศรัทธาทราบข่าว ก็พากันไปเยี่ยมนมัสการพร้อมขอวัตถุมงคลและเครื่องรางของขลังจากท่านอย่างล้นหลาม เนื่องจากท่านมีวิชาอาคมด้านคงกระพันชาตรีและมหาอุดเป็นเลิศ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “การสักลงที่หลัง” นั้น ฉมังนักแล ท่านจำพรรษาอยู่ที่วัดอัมพวันมาโดยตลอดจนมรณภาพในปี พ.ศ.2471 สิริอายุรวม 81 ปี พรรษา 35 พรรษา
วัตถุมงคลและเครื่องรางของขลังที่ท่านสร้างไว้แจกจ่ายลูกศิษย์ลูกหามีทั้งสิ้น 4 ชนิด คือ เหรียญรูปไข่รูปเหมือนครึ่งองค์ ตะกรุดโทน กระดูกห่านลงจารขอม และแหวนขาวเก้ายอด ซึ่งทุกชิ้นที่กล่าวมานี้หาดูหาเช่าได้ยากมากๆ เพราะท่านสร้างไว้จำนวนน้อยมาก แต่วัตถุมงคลทุกชิ้นล้วนปรากฏอภินิหารศักดิ์สิทธิ์มากมายแก่ผู้บูชาครอบครอง ที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักและนิยมสะสมกันในวงการฯ เห็นจะเป็น “เหรียญรูปเหมือนหลวงพ่อหรุ่น”
สำหรับ “เหรียญรูปเหมือนหลวงพ่อหรุ่น” ที่ท่านสร้างเองจะมีจำนวนน้อยมาก แต่จะมีอีกส่วนหนึ่งซึ่งลูกศิษย์สร้างขึ้นแจกจ่ายกันเองแล้วต่างคนต่างก็นำมาให้หลวงพ่อหรุ่นปลุกเสกอีกทีหนึ่ง เหรียญรูปเหมือนหลวงพ่อหรุ่น จึงมีทั้งหมด 2 พิมพ์ คือ พิมพ์หลังบล็อกแตก และพิมพ์หลัง “ยันต์นะองค์พระ” อยู่ในวงรี ส่วนพิมพ์ด้านหน้าจะเหมือนกันคือ เป็นเหรียญรูปไข่ หูเชื่อม ยกขอบโดยรอบเป็นเส้นแบน ตรงกลางเป็นรูปเหมือนครึ่งองค์หลวงพ่อหรุ่น ที่คอปรากฏเม็ดประคำ 5 เม็ด ด้านบนสุดจารึก “ตัวอุ” ลากหางยาวไปจนจดขอบหูเชื่อม ต่อลงมาเป็นอักษรขอมว่า “อะ ระ หัง” มี “ตัวอุ” ขนาบทั้ง 2 ข้าง แถวต่อมาเป็นอักษรขอมว่า “มะ อะ” ถัดลงมามี“ตัวอุ” ซ้อน 2 ตัว ขนาบอยู่ทั้ง 2 ข้าง ถัดจากตัวอุ เป็นอักษรขอมทั้ง 2 ข้างว่า “พุท ธะ สัง มิ”ล่างสุดเป็นโบปลายกนก ภายในจารึกอักษรขอมว่า “ระ อะ ภะ” และมี “ตัวอุ” ขนาบทั้ง 2 ข้าง
ส่วนพิมพ์ด้านหลัง มีอักษรขอมจารึกหัวใจต่างๆ ไว้มากมาย มี “ยันต์นะองค์พระ” อยู่ตรงกลาง ยอดยันต์มี “ตัวอุ”พร้อมจารึก “ยันต์พัดโบก” อยู่โดยทั่ว และอาจเป็นเพราะแม่พิมพ์เดิมชำรุดจึงสร้างแม่พิมพ์ด้านหลังขึ้นใหม่กลายเป็น 2 พิมพ์
โดย อ.ราม วัชรประดิษฐ์